Van angst naar kracht
Mijn zoon, zijn gave en onze reis naar bescherming
Soms brengt het leven je op een kruispunt waar je niet anders kunt dan dieper kijken, voelen en begrijpen.
Gisteren was zo’n moment voor mij. Een ervaring die begon met angst, eindigde in een diep besef van kracht—mijn kracht, maar ook die van mijn zoon.
De nacht waarin ik hem bijna verloor
Het was laat. Mijn zoon was moe en ging naar bed, zoals elke andere avond. Maar deze keer voelde het anders.
Er was een lodderigheid in zijn ogen die ik herkende—niet alleen als moeder, maar als iemand die weet hoe energie werkt.
Hij wist niet meer hoe hij heette. Zijn lichaam was hier, maar hijzelf? Hij was ergens anders.
Mijn hart bonkte. Ik voelde de urgentie, de kwetsbaarheid van het moment. Dit was geen gewone vermoeidheid. Dit was iets anders.
Iets wat ik zelf als kind zo vaak had ervaren. Een energetisch wegdrijven, een uittreden zonder controle.
Ik wist wat me te doen stond. Ik begeleidde hem terug. Door mijn stem, door de kracht van mijn intentie, door de kennis die ik in de loop der jaren heb verzameld.
Ik sprak tot zijn ziel, herinnerde hem aan zijn lichaam, zijn naam, zijn plek hier op aarde. En langzaam, heel langzaam, zag ik hem weer landen.
Hij was weer hier.
De diepere inzichten die volgden
Wat daarna kwam, was misschien nog intenser. Mijn eerste reactie was angst. Heeft dit met mij te maken?
Omdat ik mijn frequentie verhoog? Omdat ik groei en sterker word? De woorden van een entiteit, ooit uitgesproken via iemand anders, spookten door mijn hoofd.
Maar toen kwam het inzicht: Dit was geen teken van zwakte. Dit was een uitnodiging tot kracht.
Mijn zoon is een natuurlijke channel, net als ik. Maar hij is jong, gevoelig en open. Hij heeft nog niet de tools die ik inmiddels wel bezit.
En juist omdat hij zo licht en puur is, is hij ook aanhaakbaar. Dit ging niet om mij. Dit ging om hem. En om hoe ik hem kon helpen.
Waarom hij meer eet: Aarden door voeding
De dagen erna begon ik nog iets te zien. Mijn zoon eet veel. Niet uit honger, maar uit een diep, onbewust verlangen om zichzelf in zijn lichaam te houden.
En toen besefte ik: Ik heb dit ook gedaan. Jarenlang.
Voeding als anker. Als manier om niet weg te zweven. Om hier te blijven. Maar wat als er andere manieren zijn? Wat als we kunnen aarden zonder overeten?
En zo ontstond het idee: Een Cosmic Tea voor aarding, balans en energetische bescherming.
Niet alleen voor hem. Niet alleen voor mij. Maar voor iedereen die dit herkent. Voor ieder kind, iedere moeder, iedere ziel die ooit heeft geworsteld met ‘te veel voelen’.
Van angst naar licht
Wat begon als een moment van paniek, eindigde als een nieuw pad. Een uitnodiging. Om te leren, te begeleiden en te delen.
Mijn zoon heeft mij iets laten zien. Hij is niet verloren. Hij is niet zwak.
Hij is krachtig, net als ik. Hij hoeft alleen te leren hoe hij die kracht kan gebruiken, beschermen en belichamen.
En nu voel ik het sterker dan ooit: Dit is ook mijn missie.
