Laat je parel stralen
Welkom bij weer een Cosmic Story van Nancy.
Vroeger, toen ik jong was, stond mijn innerlijke oester wagenwijd open. Als een baby ter wereld komt—magisch, kwetsbaar en puur—staat het open voor de hele wereld. Die verbinding met al dat is en het eenheidsveld is voelbaar voor iedereen die naar een pasgeboren baby kijkt, laat staan vasthoudt.
We komen als een blanco canvas op deze aarde om te groeien als individuen en als geheel. Vanuit mijn eigen puurheid ging ik ervan uit dat iedereen dacht en was zoals ik. Kwam ik even van een koude kermis thuis.
Al in mijn jonge jeugdjaren begon ik te voelen en te zien wat voor anderen verborgen was. Ik spiegelde naar anderen wat zij naar mij uitstraalden. Als Reflector 3/5 vanuit Human Design is dit juist mijn kracht.
Vroeger voelde dit als een vloek, omdat ik vaak afgewezen werd. Nu, al die jaren later, realiseer ik me dat het allemaal lessen voor mij zijn geweest om te komen waar ik nu ben.
In mijn jeugd maakte ik regelmatig mee dat ook volwassenen erg getriggerd op mij konden reageren. Op dat punt in mijn leven was ik nog niet in staat om vanuit zelfliefde en respect te kunnen voelen en reageren. Dit resulteerde erin dat ik me afsloot.
Mijn oester/schelp ging dicht.
Eigenlijk dat unieke stukje van mijn hart, mijn parel—precies dat stukje dat mij Nancy maakt.
In mijn meest pure, authentieke en unieke staat van zijn, zat verborgen en verstopt. Zelfs voor mezelf was deze verbinding tijden niet toegankelijk geweest.
Wat de buitenwereld zag, waren de maskers die ik droeg om erbij te horen—of nou ja, hoe ik dacht dat ik erbij zou moeten of kunnen horen.
Grappig weetje: nu ik al die maskers heb afgezet, ben ik nog nooit zo geaccepteerd geweest als nu.
De mensen die echt bij je passen en van je houden, precies zoals jij vanuit je kern bent, kunnen je pas zien en vinden als je jezelf bent en je maskers afzet. Bedank ze voor al hun trouwe jaren dienst als beschermers.
Er is niet één specifiek moment te benoemen waarop dit gebeurde voor mij. Wel weet ik dat als je iedere dag een stap zet—hoe klein ook—je altijd verder komt.
Het gaat om de reis, niet om de bestemming.
We hebben deze zin al vaker gehoord, maar ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat het écht waar is.
Op reis zijn, betekent het zijn in het nu, terwijl je geen doel voor ogen hebt, maar de reis als het doel ervaart.
Een tijd geleden besloot ik mijn oester altijd open te houden en mijn parel te laten stralen, waar ik ook ga.
In het begin was ik soms bang voor het idee dat er dan mensen of situaties misbruik van mij maakten of mijn parel zouden stelen.
Die angst leefde in mij.
Ik realiseerde me dat als ik iets anders wilde ervaren, ik intern moest geloven—met volle overtuiging—dat ik de moed heb om die schelp open te laten en dat ik veilig ben.
Kracht vanuit kwetsbaarheid en volledige overgave aan mijn zijn.
Je kent vast het mooie liedje van Sia – Unstoppable.
Ik zing de tekst anders en met volle borst.
Sia zingt: ‘I put my armor on and show you how strong I am.’
Mijn motto is:
💛 ‘I take my armor off and show you how strong I am.’
Geen maskers, schilden en gesloten schelpen meer voor mij.
💖 Ik ben vrij en daarom blij. 💖
